Imbau terhadap emosi atau argumentum ad passiones (istilah Latin bermaksud sama) ialah falasi tidak formal yang dicirikan oleh manipulasi emosi pendengar untuk memenangi hujah, terutamanya tanpa bukti berfakta.[1] Rayuan kepada emosi semacam ini ialah sejenis gaya hering merah, dan merangkumi beberapa kesilapan logik, termasuk imbau terhadap akibat, ketakutan, sanjungan, belas kasihan, cemuhan, kedengkian, dan angan-angan.Imbau emosi hanya salah apabila emosi yang ditimbulkan tidak relevan untuk menilai kebenaran kesimpulan, dan digunakan untuk mengalih perhatian daripada pertimbangan rasional premis atau maklumat yang berkaitan.Sebagai contoh, jika pelajar berkata "Jika saya gagal kertas ini, saya akan kehilangan biasiswa saya. Ia tidak diciplak," emosi yang ditimbulkan oleh pernyataan pertama tidak relevan untuk menentukan sama ada kertas itu diciplak. Ayat contoh berikut: "lihatlah kanak-kanak yang menderita. Kita mesti berbuat lebih banyak untuk pelarian," juga salah, kerana penderitaan kanak-kanak dan persepsi emosi kita tentang keburukan penderitaan tidak relevan dengan kesimpulannya. Yang pasti, peranan emosi yang betul dalam penaakulan moral adalah isu yang dipertikaikan dalam etika, tetapi tuduhan "imbau emosi" selalunya tidak boleh dibuat tanpa mengkritik soalan terhadap teori-teori kognisi moral yang mempunyai peranan untuk emosi dalam penaakulan moral.Imbauan terhadap emosi bertujuan untuk menarik perasaan dalaman seperti ketakutan, kasihan, dan kegembiraan daripada penerima maklumat, dengan matlamat akhir untuk meyakinkan mereka bahawa kenyataan yang dikemukakan dalam falasi hujah adalah benar atau palsu.